(1 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Als ik in de spiegel kijk, zie ik jou.

Zelfs al heb je je mooiste outfit aan,

Je haar perfect in model.

En heb je make-up op, die het plaatje compleet maken.

Of dat is wat de buitenwereld van je verwacht.

Jarenlang heb ik geschreven, over waarden, rechtvaardigheid en oprechtheid.

Ik dacht dat ik het had afgeschreven, maar zowat ben ik hier, weer terecht gekomen.

Sommigen zien het als een visuele cirkel, sommigen als het lot.

Beide kanten hebben gelijk, want enerzijds bepaal jij wat er gebeurd maar sommige dingen zijn een gegeven.

Jarenlang heb ik mijn persoonlijkheid verweten.

De discipline afgeleerd om anderen te kunnen pleasen, om er nu achter te komen dat je door het pleasen ook geen banden overhoud. Jaren speet het me dat ik niet meer had doorgezet, om nu te beseffen dat het geen spijt maar standvastigheid was. En soms hoe dom het ook klinkt, is ergens mee stoppen omdat je er niet in gelooft beter dan domweg doorgaan, zelfs al voelt het niet zo op dat moment.

Tussen twee werelden is de wereld waarin ik heb geleefd, het geen de mening van anderen en mijn eigen mening. Een mening die vroeger niet werd gewaardeerd, maar soms zijn mijn scherpe opmerkingen juist wat de mensen nodig hebben. Hetgeen waar ik nu ook sta, zijn de mening van anderen belangrijker dan mijn eigen waarde of is je eigen waarde belangrijker met respect voor andermans waarden?

Keuzes, keuzes, altijd lastig. Gesprekken hier en daar hebben me doen beseffen, dat je keus niet uitmaakt, zolang je er de juiste argumentatie voor hebt. Ik moet eerlijk zeggen ik heb in tijden niet zo genoten van goed gezelschap en ik me misschien wel voor de eerste keer voor mezelf durf te gaan.