Ben eenzaam, echt eenzaam.
Als de mensen bijelkaar komen,
om een gezellige tijd te doorbrengen,
en te genieten van elkaars aanwezigheid,
dan ben ik eenzaam net als een palmboom
in de woestijn. Eenzaam en aan het huilen.
De dagen van weleer zijn verstreken.
Nu rest mij slechts in een hoekje afgezonderd
van de maatschappij te leven. Heb geen
verwachtingen meer en de liefde voor de medemens
is als damp vervlogen. Oh verdrietige ik, zo eenzaam.