Zag bergen walsen naar het strand,
Louter liep het gebarsten steen vermaand tot het wenen voorbij de zee..
Liepen ze kei aan kei het water in,
om samen te verdrinken.
Zijt het nu restant van Atlantis,
Mythes van geborgen realiteit
vergane waarheid.
Het wist niet hoe diep het was..
Doch het kerven van steen
en ontstaan dat door oneindige regen kwam..
Een intrigerend gedicht Jordy. Misschien kub je mij hier nog een uitleg over geven, maar ik vind het nu al mooi.
Een lieve groet van Corry.*
correctie: kun je.