(1 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Er is zo’n flauwe grap dat je een trage automobilist herkent, omdat hij in de voorste auto van een file zit.

Zo erg was het nu ook weer niet… Achter mijn geparkeerde dikke Mercedes stonden zes stilstaande wagens met stationair draaiende motoren op mij te wachten. Hoogste tijd voor mij om in te stappen en weg te rijden. Terwijl ik naar de Mercedes-Benz Vito, de zg. CLASSIC (een onbeschaamd grote bak) liep kruiste mijn blik die van twee mensen in het publiek. Zij kwamen mij bekend voor. Verrek… Adriaan van Dis en Connie Palmen stonden daar. Wat is de kans dat je hen in het wild tegenkomt? En dan nog tegelijkertijd…

Toen ik het portier opende keek ik – vlak voordat ik instapte – hun beiden recht in de ogen, want wat een sensatie… Oog in oog met twee gelauwerde schrijvers! Connie knikte vriendelijk, bijna eerbiedig. Wat zeg ik? Ronduit respectvol. En Adriaan nam bijna dweepziek, zijn ogen terneergeslagen, zijn hoed af. Het gaf me toch een beetje onbehaaglijk gevoel, want zo geweldig zijn mijn stukjes ook weer niet, dat twee zulke grote schrijvers mij zoveel eer betuigden. Ik zette mijn meest bescheiden gezichtsuitdrukking op, maar ik kon niet voorkomen dat een blos van opwinding mijn wangen rood kleurde. Gauw maar de auto in…

Ik startte de motor, gaf voorzichtig gas en reed heel langzaam weg, nagenietend van deze eervolle aandacht. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik de zo door mij bewonderde schrijvers – met bedrukte gezichten – mij nog lang nakijken. Die hadden straks thuis genoeg te vertellen!

Ondertussen hadden de andere stilstaande auto’s zich ook in beweging gezet en volgden stapvoets in het tempo, dat ik met mijn wegbrede limousine helemaal vooraan aangaf. Ze moesten wel, want zelfs voor een uitgehongerde mug liet ik niet voldoende ruimte om mij te passeren.

Ach ja, ik doe het maar parttime, maar om het vrouwtje aan te halen:

“Het is maar een bijbaantje, chauffeur van een lijkwagen… maar het houdt hem van de straat!”.