(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Nabij

Samen liepen wij door het veld

mijn God en ik.

Nooit voelde ik Hem zo nabij

dan toen op dat ogenblik

daar op dat boerenland

dat weidse veld.

‘K vroeg Hem niet vanwaar  Hij

kwam,

 ja, ik voelde dat Hij het was.

Nooit blauwer was de

lucht,

nimmer groener ooit het gras

Hij sprak met mij

alsof ik Zijn vriend was,

een vriend die alles van je ziet,

die je toevertrouwen kon

je vreugde je verdriet.

Ik altijd maar denken

 mijn God is heel ver bij mij

vandaan,

ergens boven in ’t schoonste licht

volle kleuren schone schijn,

Ik wist niet dat Hij nabij,

zo nabij kon zijn