We zijn bijna de straat uit en zie Bas opeens een smerig gezicht trekken, volle luier. Zucht diep, kijk en ja een volle luier en een flinke ook. Zo wij weer terug naar huis. Doe bij Bas het jasje uit en leg hem op de verschoonkussen beneden, de meiden staan met hun neus er boven want ze vinden het interessant luiers verschonen. Doe zijn broek uit, romper open en de luier af, zo wat stinkt dat! Erger dan bij Loes haar beste stinker. Verschoon hem maar zie dat de romper vies is geworden door de goedkope luiers die mijn vriendin gebruikt. Tja wat nu, heb alleen maar roze en paarse rompers liggen en geen witte. Dan maar een roze voor Bas en arme jongen wat hem aandoen. kleed Bas helemaal uit en de meiden blijven aandachtig kijken, vraag mij af of ze nu echt niets zien aan verschillen het moet toch wel. Ook wat ze gaan zeggen over de blauwe t-shirt die Bas aan heeft. Maar helemaal niets al pakt Lieke de t-shirt, kijkt ernaar en vouwt deze op. Bas kijkt rond en laat alles maar gebeuren een makkelijk kind dat zeker en gelukkig geen janker. Al wel anders dan Lieke, die is altijd vrolijk en wurmt zich alle kanten op. Luiers verschonen is altijd een ramp. Mama mama waarom heeft Loes een piemel, roept Lies hard. Nou echt het schoot mij de lach in de keel en moet hoesten. Dat is geen piemel zeg ik, meisjes hebben er geen een alleen jongetjes. Maar mama wel! Roept Lies nog hard en wilt het aanraken. Niet zo hard schreeuwen en nee niet aanraken is vies. Lieke kijkt mij aan, mama wat is dat dan? Ik zucht diep, dat is gewoon een bulletje en die gaat straks weg. Maar mama hebben wij dat ook gehad? Vraagt Lieke. Ja zeg ik maar en mama ook. Schone luier aan, schone grijze broek en de paarse trui. Bas doe ik weer het jasje aan van Loes en als ik hem in de wandelwagen heb gedaan komt er een lach bij hem. Lopend naar de stad moet ik toch weer lachen over de piemel, dat is iets wat ik niet kan verbergen en gelukkig denken de meiden dat het maar een bulletje is.
Melden