Als de nacht weent ontspringen de tranen uit hun bron,
Glazige ogen starend zich afvragend waarom,
Het hart harder kloppend dan het in feite aankan,
Het instinct gevoed door angst en haar aandrang,
Gevoelens jeukend aan een rusteloze verstand,
Gegijzeld door de stemmen van de andere kant,
Opzoek naar het plekje van weemoed en rust,
Als aangespoelde flessenpost langs een ruige kust,
Als de nacht weent en opzoek is naar jouw gloed,
Dan is de liefde in zichzelf het hoogste goed,
Als de nacht weent en jouw hart weet te vinden,
Wees dan niet het licht wat een ander wil verblinden.
~•~ Elpidius ~•~
Heel mooi, Elpidius!
Dank je wel Anneke! Fijn dat je het waardeert. Thx