De momenteel allerwegen zozeer gevreesde virussen hebben kennelijk nog altijd niet via de nauwe, fragiele schachten die mijn keel met mijn longen verbinden de laatstgenoemde organen bereikt, die door een onbekende zijn opgehangen in de borstholte als het chassis in een auto….
Ik ben opnieuw langs het smalle, bochtige pad gegaan, op weg naar het Twee Steden Ziekenhuis maar heb rechtsomkeert gemaakt.
Er zijn excessen, maar het zijn de uitwassen van die andere longziekte, astma genaamd die de “Corona” nog niet in heftigheid kunnen evenaren…..
Mijn dierbare longen liggen diep-verborgen, onzichtbaar en naar ik vurig hoop nog betrekkelijk ongeschonden in mijn lichaam……
Mooi geschreven