Kan een iemand vertrouwd zijn zonder aanwezigheid in zijn contouren geschemerd door een vaag licht. Een beeld wat voor heel even mijn netvlies raakt en me verward. Een luttele seconden. Of is het projectie van verhalen geschreven op een warme zomeravond zittend op een terras van een vakantie huisje tussen de hooi balen even mijn thuis. Ingekleurd en gevormd door beelden van buitenzijde. Kan soms willen verdwalen en heb dit de laatste tijd net te vaak gedaan waardoor de weg terug vinden een tocht lijkt te worden met obstakels soms gedragen door een ander. Maar meestal achterom kijkend en niemand zien. Een tocht op karakter en weten aan te komen daar waar ik wil zijn en voor even wil rusten in de armen die me omarmen. Me de kracht geven door te gaan en me laten voelen wat warmte en genegenheid geven. Als een voet die verkoeling zoekt als het voor even te heet onder me voeten wordt. Kruipen me benen als vanzelf van de omhelzing naar de koelte net buiten het begrenzende gebied van een dekbed. Geraakt en gevoeld daar waar zijn vingertoppen me kippenvel bezorgen als een spoor waar door mijn innerlijke rust onrustig naar me blijft schreeuwen om meer. Voor het eerst hoor ik de stem van mijn onderbewust zijn het sust me door zijn mannelijke stem geluid terwijl ik een gillende vrouwen stem zou verwachten. Het verbaast me hoe degene zijn woorden zorgvuldig uitzoekt om me nog onrustiger te maken. Zal maar al te graag zijn sussende woorden geloven en willen voelen dat er alles behalve gesust wordt.
Melden